W 1873 r. Wojciech Gerson namalował obraz „Mikołaj Kopernik wykładający matematykę w Rzymie”, obecnie znany tylko z rycin. Dzieło to oraz ogromne płótno Matejki „Astronom Kopernik, czyli rozmowa z Bogiem” przypominamy na 549 rocznicę urodzin astronoma.

Światło nas obejmuje, określa, ogrzewa i przenika, nadaje nam kierunek. W ten sposób wierzący staje się również oświecony.

Świat jest coraz bardziej wyspecjalizowany, wręcz hiperwyspecjalizowany, w którym istnieje ryzyko, że można wiedzieć wszystko o niczym. Musimy wypełnić to, co niektórzy nazywają sztuką syntezy, nauką o całości, wizją całości, tak aby człowiek był całością.

Współczesny świat obserwowany z perspektywy ONZ jest przestrzenią pełną podziałów, rywalizacji, napięć i konfliktów, a także uderzających obszarów ubóstwa, katastrof humanitarnych i łamania podstawowych praw człowieka.

Dziś piątek, 8 kwietnia, a to jest Popołudniowe Espresso. Zapraszamy Państwa na łyk informacyjnego espresso – esencję mijającego dnia i inspirację na pozostałą jego część. Wyłącznie to, co najważniejsze 🇺🇦

Problemy współczesnego szkolnictwa wynikają z faktu, że każda z trzech głównych idei – wczesnej socjalizacji, kształtowania umysłu poprzez zdyscyplinowaną podstawę programową oraz zapewnienia rozwoju potencjału uczniów – jest ideą częściowo wadliwą, a także niekompatybilną z pozostałymi dwiema koncepcjami. Dopóki jako społeczeństwo nie zdamy sobie sprawy z tych podstawowych niezgodności, nie będziemy w stanie stawić czoła tym problemom.

Po dekadach rynkowego fundamentalizmu wiemy na pewno, że bez środków publicznych nie pojawiłoby się wiele przełomowych lub inkrementalnych innowacji, a gdyby się pojawiły, to z dużym opóźnieniem i z uszczerbkiem dla społecznego dobrobytu. Wiemy jednak również, że nie wystarczy posługiwanie się metaforami „państwa stratega” czy „państwa przedsiębiorcy”, aby administracja danego kraju dokonywała trafnych wyborów, w jakie obszary i w jakie podmioty gospodarcze inwestować środki publiczne.

To, co czynię w tej chwili, jest tworzeniem, snuciem swoistej narracji. Ta zaś jest częścią procesu, który często określamy kształtowaniem tkanki społecznej – pisze Rafał DUTKIEWICZ. Tekst wygłoszony na uroczystości przyznania Doktoratu Honoris Causa Politechniki Wrocławskiej.

Nasza samotność w kosmosie wydaje się faktycznie lepszym rozwiązaniem, choćby dlatego, że niełatwo sobie wyobrazić „zaawansowaną” cywilizację, bardziej zbrukaną dziedzictwem wojen, agresji i morderstw – twierdzi Peter SWIRSKI

Nasza samotność w kosmosie wydaje się faktycznie lepszym rozwiązaniem, choćby dlatego, że niełatwo sobie wyobrazić „zaawansowaną” cywilizację, bardziej zbrukaną dziedzictwem wojen, agresji i morderstw.

Gdy chcemy rozwiązywać nowe problemy, musimy dotrzeć do granicy między znanym a nieznanym. Wziąwszy pod uwagę, jak wiele już wiemy, jest to trudne.

Wiedza o pochodzeniu i składzie asteroid w naszym Układzie Słonecznym może w najbliższej przyszłości odgrywać kluczową rolę w eksploatacji przestrzeni kosmicznej. Taka eksploatacja stwarza możliwości, ale i dotyka kwestii moralnych.

Teleportacja jest równoważna morderstwu. Zanim wejdziecie do maszyny, powinniście zadać sobie pytanie: czy posiadam duszę?

Zakładając, że SpaceX, Stany Zjednoczone Ameryki, Chiny, Unia Europejska, Rosja i Indie są wszystkie potencjalnymi graczami w kosmicznym wyścigu, do tej grupy mogłoby dołączyć także kilka innych firm. SpaceX może być pionierem w tej materii, ale prawdopodobnie znajdzie swoich następców.

To, jakie zagadnienia jednostka czy większe społeczności, jak narody, uznają za naczelne, decyduje o ich losach. Może więc pochylenie się nad tą kwestią nie będzie stratą czasu?

Zachęcam do pielęgnowania własnych rodzinnych tradycji, gromadzenia pamiątek i życzliwej ludzkiej pamięci. Po nas przyjdą Następcy, ułatwmy im wspomnienia o nas. To takie proste, a jednocześnie tak wielkie. Ale zwyczajnie możliwe.

Wartość poznawcza powieści tkwi raczej w spostrzeżeniach na temat tego, w jaki sposób ludzie konfrontują się z tajemniczym Obcym. Robimy to, jak przekonuje Lem, z nieuchronnie antropocentrycznej perspektywy, mierząc tego Obcego, nawet jeśli w najmniejszym stopniu nas nie przypomina, w skali antropometrycznej.